Mój mały opis:
W końcu udało mi się usiąść do kompa i przelać na „papier” moje spostrzeżenia, odczucia i uwagi jakie miałem okazję odebrać podczas 3 dni spędzonych na najnowszym wcieleniu R1.
Od razu zaznaczę, że nie będzie to opis z toru, czy jak moto idzie i jak długo na koło heheheh
Mój opis będzie dotyczył spokojnej jazdy, nawijania kilometrów, ergonomii dla 170cm człowieka, itp.
Jak większość z Was pewnie wie, niewiele się zmieniło w porównaniu do modelu z 2015, kiedy to weszła do produkcji całkowicie zmieniona jedynka.
Jednym ten wygląd przypadł do gustu innym nie bardzo, ale trzeba przyznać, że dziś ten wygląd już tak nie szokuje, a nawet zaryzykuję stwierdzenie, że się podoba
Podczas 3 dni spędzony na R1 i przejechaniu 1050km, mogę stwierdzić, że jedno: BYŁO MEGA. Motocyklem pojechałem na organizowany przez moją osobę Zlot R1-Forum.pl, który odbył na w Bieszczadach, dosłownie 3km od słynnych serpentyn.
Tak więc była trasa 450km w jedną stronę, jazda po mieście, winklowanie oraz spokojna jazda po bieszczadzkiej dużej pętli. Dzięki temu mogłem poznać nową R1 i podzielę się moimi odczuciami. No to zaczynamy.
Silnik/skrzynia:
Może pamiętacie jak opisywałem swoje jazdy w 2015 i jak narzekałem na brak dołu z niskich obrotów.
Nie wiem co zrobili Panowie z Yamahy, ale moje odczucia zmieniły się o 180 stopni.
Silnik ciągnie już od niskich obrotów. Pozostało co prawda nagłe pierdolnięcie od 8-9tyś obr./min. które powoduje, że ma się wrażenie zamontowania turbo.
Silnik jak to w Big-Bang’u pracuje dość głośno, ale nie ma się wrażenia, że się rozpadnie jak np. Ducati. Ponoć luzy zaworowe są specjalnie ustawiane większe, aby w wysokich obrotach nie dochodziło do przycierania. Ile w tym prawdy nie wiem, ale fakt, że jadąc do 6tyś. obrotów mamy wrażenie, ze słyszmy cykanie zaworów. Trzeba do tego się przyzwyczaić i tyle. W wyższych partiach obrotowych tego nie słychać, choć na 100% ma też na to wpływ ryk samego silnika, który powoduje że z majtach robi się ciepło.
Taaaaak to jest to co motocykliści lubią i czego szukają w sportowych motocyklach. PRZYSPIESZENIE. Tego nie da nic innego
W nowej R1 przy ustawieniach na max moto rwie jak głupie, trzeba mocno się trzymać lub zmienić mapę na bardziej przyjazną, których mamy 4 w tym modelu. Ja kilka razy jechałem na „1”, bo do codziennej jazdy w zupełności wystarcza „2-ka”.
Dwójka dotyczy też biegu na którym można jeździć cały dzień. Raz ją wrzucamy i latamy, aż do zjazdu na stację. Serio ten silnik jest tak fajnie elastyczny.
W modelu 2017 jest seryjnie QS, który działa bardzo fajnie i bez odczuwalnych szarpnięć. Zastanawiałem się, jak będzie się to cudo sprawowało przy spokojnej jeździe i niskich obrotach, ale nawet jak się jedzie wolno, powiedzmy 60-70 i z 2-ki chcemy przejść na 3-ci bieg nie ma problemu. QS daje radę i mamy wrażenie, że jedziemy automatem
Choć z zasady QS działa do góry, to jakoś i w dół kilka razy zmieniłem biegi bez użycia klamki sprzęgła i biegi wchodziły jak w masło. OK. dodałem ciut między gazu, ale efekty był super.
Pewnie zastanawia Was czy kosz było słychać? Heheheheh Gdy odbierałem moto z salonu miało przebieg 1999km i choć samego kosza nie było słychać, nie było też szarpania podczas jazdy na 1-wszym biegu z obrotami 2-3tyś, to coś tam było słychać. Tylko gdy zdjęło się kask i słuchało zmian dźwięku podczas naprzemiennego wciskania i puszczania klamki sprzęgła. Był to dźwięk jak pracujące łożysko. Nie stukanie, czy szarpanie, a praca łożyska.
Nic więcej.
Sama klamka sprzęgła i siła jaką potrzeba do operowania była super. Nawet jazda w korku nie męczyła, a precyzja z jaką można było wyczuć kiedy „bierze” sprzęgło była idealna.
Ergonomia:
Moje 170cm wzrostu nie jest imponujące przez co miałem problemy w manewrowaniu na placu. Zwyczajnie moto jest dość wysokie. Co prawda jak już jedziemy to ułożenie podnóżków jest super. Nawet po 450km nie ma bólu kolan. W modelu 2015 miałem zamontowane akcesoryjne podnóżki co powodowało u mnie dotykanie wewnętrzną częścią kolan do boczków. Tu mając seryjne, wszystko było ok. Kolana były tam gdzie powinny
Sama pozycja na moto jest typowo sportowa, wiec jak ktoś oczekuje że będzie robił po 1000km dziennie, to może się przeliczyć. Chyba że ma tak skrzywiony kręgosłup i umysł, że nawet nie odczuje, że nie jest to pozycja „rozsądna”. Jednakże nie jest też jakaś mega zła. Np. na wcześniej wspomnianym Ducati(np. 1198) pozycja jest jeszcze gorsza heheheh
Siedzenie w R1 nie jest już tak miękkie jak w poprzednich modelach, ale nadal nie ma bólu 4-liter po przejechaniu dłuższego dystansu.
Kierownica jest ustawiona idealnie pod moje gabaryty. Nadgarstki nie bolą, kręgosłup też nie wychodzi z pleców.
Licznik jest super widoczny nawet w słoneczne dni. Bardzo czytelny. Taki mały tablet, na którym mamy wiele informacji, które co też fajne można zmieniać prawym kciukiem, ale na guzikiem koło zegarów.
Jedyne uwagi mam do lusterek i przełącznika awaryjnych.
Te pierwsze praktycznie nie dają wglądu w to co dzieje się za nami, przynajmniej ja widziałem jedynie swoje łokcie.
Co do przełącznika awaryjnych to przez chcwilę nie wiedziałem nawet gdzie on jest. Okazało się, że jest na samym dole, pod wszystkimi innymi przełącznikami na lewej kierownicy. Co i tak jest chyba lepszym miejscem niż awaryjne na półce w rn22. Bo tu przynajmniej można jakoś „podziękować” za zrobienie miejsca jadąc w korku, a w rn22 już tak łatwo nie jest, bo trzeba puścić jedną ręką kierownice, co w w/w korku nie jest zbyt rozsądne.
Prowadzenie/jazda:
Oj tu to jest tragedia heheheheh Żarcik
Dawno nie jechałem moto, które tak łatwo idzie przerzucać z boku na bok. Mimo, że z tyłu miałem walec, tj. płaską na środku jak tylko się dało(zupełnie jakbym to ja nią jeździł od początku) to R1 bardzo chętnie zmieniała kierunek i pochylenie.
Wiecie, że ja nie zamykam opon i w moich to mam z 5-6cm do rantu, ale na tym moto serio można się położyć bez problemu. Nawet ja podczas kilku przejazdów po Bieszczadzkich serpentynach kładłem się bardziej niż bym to zrobił na swoim moto
Lekkość z jaką to robi i pewność prowadzenia jest mega. Co prawda przestawiałem na takie jazdy moc na 2-ke, aby moto było mniej narowiste, ale prowadzenie w zakrętach bajka.
Tak samo z hamulcami.
Kto używa u siebie 2-3 palców do hamowania, tu na luzie może używać jednego i to najlepiej „małego”, aby nie wbić nosa w zegary. Ostre hamowanie? Nie ma problemu. W każdym momencie i w każdej sytuacji, a ABS w razie „W’ pomoże.
Motocykl jest bardzo wąski, dzięki czemu nie ma też problemu w przeciskaniu się w korkach, a nisko umiejscowiony środek ciężkości powoduje, że można ustać kilka sekund bez podpierania się nogami heheheheh
Sam amorek skrętu chyba też się spina, jak jedziemy szybciej, bo w manewrowaniu go nie czuć.
Spalanie:
Temat rzeka i niby nikogo nie interesuje, a każdy o to pyta.
Jak wiecie zawsze jak mam R1, to sprawdzam ile może mi najmniej spalić. Tym razem nie miałem na to czasu, ale że jechałem R1 w trasę to coś tam mogłem sprawdzić.
Przed odbiorem moto dostałem info, że pali ok. 8,5L/100km z tendencją do większego spalania. W trasę jechałem z plecakiem ważącym 12kg i o aerodynamiczności fortepianu heheheh, a i tak udało się po pierwszych 200km zejść na 6,8L/100km.
Dalsza trasa była ciut spokojniejsza i moim oczom na stacji, po zalaniu znów do pełna ukazał się (po przeliczeniu) wynik 6,28L. Tak więc myślę, że gdybym ją miał na „mój” test spalania to udało by się zejść na 5,5-5,7L
Najwięcej spaliła mi 7,5L podczas jazd po winklach i zabawie na zlocie.
Światła:
Piszę o tym oddzielnie, bo zasługują na to.
Pomijając ich umiejscowienie i wygląd zastosowane ledy świecą zajebiście. Nie to co w rn22, ale na spokojnie można je porównać z tymi jakie były w rn12. Tyle, że tam świeciły dwie żarówki
Serio można tym moto latać w nocy, bez obaw. Nie trzeba będzie zakładać zenonów, a nawet się nie da heheheh
Szybkie porównania:
- wąska jak RN12
- siedzenie ma najwyżej ze wszystkich R1
- rewelacyjne światła mijania i długi, podobne do RN12/19, dużo lepsze od innych modeli,
- mega hamulce, lepsze niż w poprzednich R1
- nie nadaje się do przewożenia „plecaczka” jak poprzednie modele
- pozycja podobna do RN12, tj. nisko manetki, RN22 to przy niej turystyk
- pali ile wlejesz, ale może być ekonomiczna
Podsumowanie:
Nowa R1 2017 jest rewelacyjnym motocyklem, choć od samego początku nastawionym na tor, a nie na jazdę po mieście, czy nie daj Bóg po mieście.
Tylko tam będzie można wykorzystać jej możliwości.
Owszem w mieście też się, bo niby czemu, ale chyba tylko do popisania się przed dziewczynami, czy kolegami, że się MA.
Pozycja jest typowo sportowa, że o przewożeniu nowo poznanych dziewczyn raczej nie ma co mówić, chyba że to będzie jednorazowa znajomość hehehehe
Tak więc mimo, że kocham R1-ki to do codziennej jazdy lub jako jedyne moto w garażu chyba lepiej zostać przy poprzednim modelu lub poszukać czegoś innego. Gdy natomiast chcemy wyruszyć na Tor i sięgać po tytuły to R1 jest idealnym narzędziem do tego.
Taki jest obecnie kierunek większości marek, że motocykle 1000ccm stają się coraz bardziej „torowe” przez co, coraz mniej przyjazne do codziennej jazdy do pracy. Nic na to nie poradzimy i albo zaakceptujemy ten stan i zagryziemy zęby, że plecy czy dupa boli po 200km, albo trzeba się przesiąść na coś „spokojniejszego” jak np. MT-10SP
Ja wybieram na razie opcję numer 1, a WY???
Podziękowanie:
Na samym końcu chciałbym podziękować Yamaha POLand POSITION za udostępnienie tej wspaniałej R1-ki. Dzięki Wam i R1 życie stało się piękne, a nawinięte 1050km zapadnie w mojej pamięci na długo.
Jeśli macie jakieś pytania, to piszcie śmiało. Chętnie odpowiem o ile będę wiedział.
Pzdr. Koczis
I filmik, choć nie wiem czemu po przesłaniu do YT tak uwaliło jakość z Full HD na coś takiego
https://www.youtube.com/watch?v=5lhpgbNfzKQ
)
. 
