Po 8 latach przerwy od ujeżdzania stunta, przyszedł czas na plastika. O R1 marzyłem w sumie od zawsze. Nie ważne, o której bo każda zawsze przykuwała mój wzrok (aczkolwiek bordowe rn12 chyba najbardziej robi mi w bani największy burdel).
Ostatnio nadszedł czas na powrót na dwa koła. Zastanawiałem się czy chce litra bo na stuncie lubiłem w sumie wachlować biegami, ale że pod nosem pojawiło się czerwono białe rn19 to uznałem, że szkoda nie pojechać - tak oto stałem się jej posiadaczem.
Obecnie ciąży nad nią klątwa wściekłej żony - w przeciągu 2 tygodni od zakupu pojawiło się kilka problemów. Jako, że od czasu koronaświrusa pracuję zdalnie i czasem konieczna jest wizyta w biurze, to pewnego pięknego dnia wybrałem się R1 do Warszawy. Powrót niestety konieczny był na lawecie przez czujnik położenia przepustnic, który nie pozwolił mi nią wrócić. Później pojawił się problem z paleniem i konieczna była wymiana przekaźnika od rozrusznika - który chyba nie do końca był winny bo na chwilę była poprawa, ale teraz rozgrzana nie bardzo chce kręcić- jak zakładam czeka mnie to czego chciałem początkowo uniknąć, czyli wymiana rozrusznika.
Poza tym zapierdala jak trzeba. Na koło staje, czasem aż za bardzo chętnie. Banan z gęby nie schodzi. Jest fajna choć, choć czasem się dąsa
Siemanko! 
